تاثیر روش های مختلف حرکات کششی (ایستا، پویا و ایستا – پویا) بر میزان انعطاف پذیری، توان انفجاری و زمان عکس العمل پسران ورزشکار

گرم کردن و حرکات کششی همراه با آن یکی از دغدغه های ورزشکاران در هنگام تمرینات و مسابقات ورزشی برای دستیابی به افزایش عملکرد و کاهش خطر آسیب می باشد. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثرات سه نوع قرار داد کششی 1) ایستا، 2) پویا و 3) ترکیبی (ایستا– پویا) بر میزان انعطاف پذیری عضلات کمر و همسترینگ، توان انفجاری عضلات پا و زمان عکس العمل عضلات پا پسران ورزشکار صورت گرفت. روش شناسی: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی و با هدف کاربردی می باشد. بدین منظور 20 نفر از دانشجویان پسر رشته تربیت بدنی با میانگین± انحراف معیار سن: 4±22 سال، وزن: 6±65 کیلوگرم، قد: 7±172 سانتیمتر بطور در دسترس انتخاب شدند.و در سه گروه کششی 1) ایستا، 2) پویا و 3) ایستا- پویا تقسیم شدند. آزمودنی ها به مدت سه جلسه و هر جلسه 30 دقیقه در این آزمون شرکت کردند و با فاصله زمانی 48 ساعت از یکدیگر جلسات کششی را اجرا نمودند (روش متقاطع). برای اجرای قرارداد کششی، عضلات بازکننده های زانو، خم کننده های کف پائی و خم کننده های زانو و شانه به مدت 30 ثانیه کشش و پنج ثانیه استراحت با تکرار دو بار کشش برای هر عضله تا آستانه درد برای گروه ایستا، پویا و ایستا- پویا انجام شد، و در کل به مدت هشت دقیقه مورد کشش قرار گرفتند. قبل و بعد از هر قرارداد کششی میزان انعطاف پذیری (آزمون انعطاف پذیری ولز)، توان انفجاری بر حسب وات (سارجنت) و زمان عکس العمل پاهای شرکت کننده ها (دستگاه sw-4) اندازه گیری شد. از تحلیل واریانس یک طرفه با اندازه گیری های مکرر و آزمون پس تعقیبی بونفرونی برای مقایسه زوج ها استفاده شد و سطح معنی داری نیز برابر با 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج آماری این تحقیق نشان داد که میزان انعطاف پذیری عضلات کمر و همسترینگ در مرحله پس آزمون در هر سه روش کششی ایستا (016/0=p)، پویا (001/0=p) و ایستا – پویا (001/0=p) افزایش معنی داری را نشان داد. اما موقعی که روش های حرکات کششی با همدیگر مقایسه شدند از لحاظ میزان افزایش انعطاف پذیری تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/0p>). نتایج پس آزمون توان انفجاری و زمان عکس العمل پا آزمودنی ها به ترتیب تنها در بخش حرکات کششی پویا (003/0=p) و (002/0=p) افزایش معنی داری داشت. زمانی که روش های حرکات کششی در بخش توان انفجاری و زمان عکس العمل با همدیگر مقایسه شدند از لحاظ افزایش توان انفجاری و زمان عکس العمل به ترتیب (012/0=p) و (018/0=p) فاوت های معنی داری مشاهده شد (05/0p<). بحث ونتیجه گیری: نتایج تحقیق حاض نشان می دهد که بهترین روش اجرای حرکات کششی برای رسیدن به انعطاف پذیری عضلات کمر و همسترینگ بالا به همراه زمان عکس العمل مناسب و افزایش توان انفجاری پاها، حرکات کششی پویا می باشد. این احتمال وجود دارد که حرکات کششی پویا با مهارت های مدنظر از لحاظ حرکتی ویژگی بیشتری داشته باشد.